آزاد سازی منابع

سیاهچاله منابع مان را بشناسیم

شاید تا بحال بخاطر مشغله زیاد یا هر چیز دیگری آرزو کرده اید زمان و انرژی بیشتری می داشتید. در حالیکه می دانیم منابع مان محدود و این برای همه یکسان است. آنچه که  در دستاوردهای افراد تفاوت ایجاد میکند نحوه استفاده آنها از همین منابعشان است. شاید در ابتدا بگویید با برنامه ریزی و مدیریت زمان مشکلمان حل می شود. باید بگوییم اینها نقش بسزایی در مصرف منابع ما ایجاد می کند. اما قبل از آن باید منابعمان را آزاد کنیم.  سیاهچاله های منابعمان را بشناسیم . از انها تا جایی که می شود اجتناب کنیم.

زندان منابع مان چیست؟

و اما منابع مان چه هستند؟ ما به اختصار تنها می خواهیم به سه منبع انرژی مهمتر اشاره کنیم که عبارتند از: زمان ، انرژی( فیزیکی) ، مغز یا انرژی روانی

زمان مهمترین سرمایه هر کس می باشد که بقیه منابع در بستر آن معنا و مفهوم پیدا می کند . و برای همه از لحاظ مدت زمان و میزان در دسترس بودن در شبانه روز و سال و ماه یکسان است. اما در ابعاد کلان تر برای هیچ کس مشخص نیست که چند سال و ماه و روز و ساعت و ثانیه عمر یا زمان در دسترس او خواهد بود .

در مورد انرژی هم ما منابع محدودی داریم و باید پس از  مصرف میزان محدودی از انرژی تجدید قوا کنیم.بدین معنا که برای انجام کارهای بعدی نیاز به تغذیه و استراحت و آرامش ذهنی کافی برای بدست آوردن انرژی مجدد داریم.

و مغز ما و انرژی روانی ما که آن هم منبع محدودی است و باید در مصرف آن صرفه جویی کنیم و تنها برای کارهای با اهمیت بالا استفاده کنیم.

مگر منابع ما زندانی اند؟

پاسخی که ما می توانیم به این سئوال بدهیم که اصلا چه نیازی به آزاد سازی منابع است؟ این که بله همه منابع ما محدودند. ما مجبوریم برای انجام کارهای مهم و تاثیر گذار در زندگیمان برای کسب موفقیت و خشنودی به درستی از آنها استفاده کنیم.

زمان و عمر محدودی داریم و منبع این انرژی در سطح کلان یعنی عمر افراد بر هیچ کسی روشن نیست.  عمر ما همانند کپسول اکسیژنی است که هیچ نمایش دهنده ای برای میزان اکسیژن داخل آن وجود ندارد.

به حکم انسان بودن در طول شبانه روز منابع انرژی فیزیکی و ذهنی محدودی داریم و باید قسمتی از زمان را برای تجدید قوای این منابع انرژی صرف کنیم.

و منبع مهمتر اینکه ذهن ما ساعات محدودی در روز می تواند کار عمیق بدون حواسپرتی انجام دهد. از این رو است که مغز ما  الگوهایی را به شکل عادت برای ما ایجاد می کند. تا با کمترین میزان توجه و صرف انرژی به صورت خودکار یا نیمه خودکار آنها را انجام دهیم.

اما یکی از مهمترین دلایل ضرورت آزاد سازی منابع بهانه کشی است. بهانه هایی از قبیل :

وقت ندارم ..

نرسیدم ..

حالا سر فرصت و ..

انواع و اقسام بهانه هایی که بخاطر محدود بودن منابع می آوریم.

 آزاد سازی منابع با نشتی گیری

قبل از هر چیز باید به عنوان اساسی ترین اصل در آزاد سازی منابع خویشتن دوستی و عزت نفس را سرلوحه کارهایمان قرار دهیم . چرا که موجب می شود تا سرمایه گذاری منابع محدودمان را با دقت نظر بیشتری انجام می دهیم. یعنی تا زمانی که خودمان برای خودمان ارزش قائل نشویم ،در مورد منابع مان نیز دقت نظر کافی را نخواهیم داشت . اینجا است که به سارقان منابعمان به راحتی اجازه دستبرد می دهیم.

و اما کلیت کاری که ما باید انجام دهیم خلاصه می شود در :

• جلوگیری از اتلاف منابع
• سیستم سازی

ما در این مقاله به دنبال بررسی مورد اول هستیم چرا که مورد دوم خود فرصت دیگری را می طلبد.

راهکار کلی برای جلوگیری از اتلاف منابع مان به صورت زیر است:

• برای بدست آوردن هر چیز باید از منابعمان هزینه و سرمایه گذاری کنیم
• منابع ما محدود است ( به اختصار به آن اشاره ای کردیم)
• ما بدنبال اهداف زیادی در زندگی هستیم که رسیدن به همه آنها ممکن نیست.

در مورد پرداختن بهای هر چیز باید بگوییم برای رسیدن به خواسته های واقعی مجبوریم چیزها و هدفهای با اهمیت کمتر را قربانی هدفهای اصلی زندگیمان کنیم. مثلا شاید در نظرمان بیاید که اگر پیانو بلد باشیم  یا بتوانیم صدای پرورش یافته و زیبایی برای خواندن داشته باشیم بسیار لذت بخش است.  اما آیا این اولویت هر کس در  زندگیش می تواند باشد؟ یا شاید باید هدفی چون راه اندازی کسب و کار و یا بهبود در روابط فردی و اجتماعیش را اولویت قرار  دهدکه چندین هدفش را همپوشانی می کند؟

اما پر واضح است اینکه منابعمان محدود است و نیازی به تفصیل بیشتر ندارد. در مورد اهداف زیادی که در زندگی می خواهیم به آنها برسیم به همان علت محدودیت منابع ناگزیریم اهدافمان را اولویت بندی کنیم . هر آنچه در موفقیت و رضایت از زندگیمان را به همراه دارد را اولویت بندی کنیم.

در اینجا می خواهیم به چند نمونه از آزاد سازی منابع برای هر کدام از سه حوزه که قبلا ذکر کردیم اشاره کنیم:

آزاد سازی منبع زمان:

اولین و نایاب ترین چیزی که باید به دنبال بدست آوردن آن باشیم تمرکز و دور کردن عوامل حواسپرتی است .چرا که این مورد به تنهایی قسمت اعظم وقت ما را از انجام کارهای بیهوده و کم اثر رها می سازد. و منظور ما از حواسپرتی هر آنچیزی است که در رسیدن به هدفمان تاثیری ندارد و با آن همراستا نیست. از عوامل و محرکهای بیرونی چون زنگ هشدارهای  گوشی هایمان تا پرسه زنی بی هدف در رسانه های اجتماعی و یا صحبت های همکارمان در زمانی که ما  عمیقا  در حال کار کردن هستیم.

 آزاد سازی انرژی:

اینکه بدانیم انرژی محدودمان را برای چه صرف می کنیم و ذهن آگاه باشیم به ما خیلی در ذخیره آن کمک می کند. آیا ساعتها صرف صحبت کردن با تلفن با دوستان و همکار و . .. می کنیم که بدنبال خود هیچ دستاوردی ندارد؟ وتنها منبع انررژی ذهنی و روانی ما را سوراخ می کند و باعث نشتی و هدر رفت آن می شود؟

بجز اینها می بایست در مورد خواب و تغذیه و فعالیتهای فیزیکیمان دقت نظر داشته باشیم .چرا که هر کدام از اینها تاثیر بسزایی در تعادل سطح انرژی ما ایفا می کند. و داشتین یک روتین مناسب برای تجدید قوا و داشتن سطح انرژی بالا بسیار لازم و ضروری است.

آزاد سازی مغز یا انرژی روانی:

یکی از ساده ترین راهها مدیریت روابطمان است که اگر به درستی انجام دهیم تا حد زیادی می توانیم در صرفه جویی این منبع موفق عمل کنیم.

در واقع باید از روابط سمی بپرهیزیم که امیدی به بهبود در آنها نبوده و هیچ دستاوردی برای ما ندارد. حتی در روابط جدی خود باید تجدید نظر کنیم. مسائلی که باعث تکرار مشکلات و هدر رفتن انرژی روانی ما می گردد را حل و فصل کنیم.

وقت وقت آزادی است!!

تا بدینجا در مورد اهمیت آزاد سازی منابع خود صحبت کردیم و ضرورت آنرا در تخصیص درست برای کارهای با اهمیت بیشتر اشاره کردیم.

و در ادامه در مورد راهکارهایی که سبب ذخیره منابع ما می شود یا جلوی هدر رفت آنها را می گیرد به اختصار توضیح دادیم .

در انتها از این که تا اینجا ما را همراهی کرده اید و با نقطه نظرات سازنده و شفاف خود ما در خدمتگذاری بیشتر یاری می کنید کمال تشکر و قدردانی را داریم.